Op vrijdag 1 maart vloog ik samen met mijn man naar het zonnige Mexico. Één van de redenen dat ik dit prachtige land bezocht was de liefde. De liefde tussen twee geliefden, mijn zusje en haar aanstaande man. Een liefdesverhaal over het vinden van de andere helft van je hart dat je compleet maakt. Van een sprookjesachtige bruiloft aan het strand tot een sprong in de diepe grotten. Van ontspannen zwemmomentjes op het strand of in het zwembad tot fascineerende roadtrips (inclusief overstekende panters) door de prachtige natuur van dit Zuid Amerikaanse land. Even bijkomen in een werkelijk paradijsje.
Van de Franse Croissant aan de Mexicaanse Cactus
We vlogen met Air France via Parijs, of course, ( al was ik daar maar 1,5 uur, maar toch, ik was weer in mijn favoriete stad). We werden goed verzorgt door de Franse stewards ( ja, meer mannelijk schoon dan vrouwelijk aan boord) van croissantjes, verse jus de orange tot hele maaltijden, minstens drie gangen. Het was namelijk een lange vlucht ( duurde wel 4 films, een paar uur schrijven, woordzoekers en relaxmomentjes) en we landde na 13 uur vliegen op Mexicaanse bodem. Het duurde een uur voordat we een stempel kregen en door de paspoortcontrole waren ( mañana mañana). De koffers waren daarentegen super snel. Een taxi bracht ons naar het huis. Via de “mainroad” reden we richting Playa del Carmen. Langs de weg stonden borden met daarop de afbeelding van een panter. We vroegen de taxi chauffeur verbaasd of er panters konden oversteken. En inderdaad dat zou kunnen. Bij ons in Nederland noemen ze een hert of zwijn al “wild”, maar hier kan zomaar een panter oversteken, dat noem ik pas écht wild, als je ‘t mij vraagt! Na een klein uurtje arriveerde we bij the mansion, een groot huis waar we hartelijk ontvangen werden door mijn ouders, zusjes én de Mexicaanse familie van mijn aanstaande zwager met een bbq. Na de hamburgers, guacamole, gegrilde cactus en tortilla chips zocht ik toch echt mijn bedje op, het was namelijk jaren geleden dat ik meer dan 24 uur op ben geweest ( sinds ik moeder ben en dertig geweest ben, kies ik liever voor voldoende slaap, is beter voor mijn huid en mijn omgeving, trust me).
Love is in the air
Op 4 maart brak de grote dag aan, de trouwdag van mijn zusje. De dag begon heel relaxt met een ontbijtje bij het zwembad en een frisse duik in het zwembad. Het koelt namelijk niet hard af ‘s nachts op dit tropische paradijsje. Vervolgens nam ik een gezichtsmaskertje (de zon, de zee en chloorwater doet je huid namelijk geen goed). Na een ontspannen ochtendje ging ik mijzelf klaarmaken voor de bruiloft. Mijn haar was nogal een dingetje. Mijn proefkapsel duurde nog geen 10 minuten, dus ik dacht ‘dat is zo gepiept’. Maar ik had de lat onbewust hoger gelegd dan tijdens het proefkapsel, mijn haren lukte voor geen meter en als ik mijn armen langer dan een 30 seconden omhoog hield, kreeg ik kramp in mijn bovenarmen (haha). Zo’n 1,5 uur later zat mijn haar perfect in de vlecht en kon ik aan mijn make-up beginnen. Dat is mijn vakgebied, dus binnen 10 minuten was mijn make-up gezet en kon ik aan het werk. Zo bijzonder, om op deze locatie te mogen werken. Met mijn make-uptassen liep ik naar de eetkamer waar mijn zusje, mijn moeder en andere zusje zaten. De kapster legde de laatste hand aan het bruidskapsel van mijn zusje en ik stal de make-up uit op de eettafel. Aan mij dé eer om de bruidsmake-up van mijn zusjes te mogen verzorgen. Na de bruidsmake-up zette ik mijn moeder in de make-up en trok ik vervolgens mijn kleurrijke jurk aan. De jurk voor de bruiloft kocht ik afgelopen zomer, tijdens mijn vakantie in Parijs ( j’aime de fashion of Paris). Van mijn oma kreeg ik met de feestdagen een tasje wat kleur aanneemt ( zeemeerminnen/ paarlemoerachtig) wat perfect bij de jurk macht. In Amsterdam vond ik gouden sandaaltjes die de look compleet maakten. Mijn zusje trok haar bruidsjurk aan, die haar werkelijk prachtig staat. Ze is werkelijk een plaatje. Ik ben wel een beetje trots omdat ik de trouwjurk van mijn zusje heb mogen ontwerpen, dit was de derde trouwjurk die ik ontworpen heb tot nu toe, zo bijzonder. Mijn moeder, andere zusje en ik keken hoe de kapster de bruid in spé voorzag van haar sluier, toen ging de deurbel… de taxi stond klaar om ons naar de trouw locatie te brengen. De trip duurde een klein half uurtje, de laatste 5 minuten gingen we of road. Het was een hobbelige zandweg door de bush-bush met gaten van een halve meter doorsnee. De taxichauffeur had gelukkig veel ervaring en na 5 minuten heen en weer geschut te zijn kwamen we op een bijna magische locatie. Het leek wel of ik op de filmset van een rom-com beland was. Een parel witstrand met palmbomen, de azuurblauwe zee en twee blokken stoelen met in het midden een pad van rozen naar “het altaar” wat voor de zee gemaakt was. De ceremonie was emotioneel (dat zijn ze allemaal, toch?) en liefdevol. Na de prachtige ceremonie was het cocktail-hour. Na een paar cocktails werden foto’s gemaakt en mochten we aan het heerlijke diner beginnen. Daarna openden mijn zusje en haar man het feest met ‘the first dance’ en dansten we vervolgens de hele avond en genoten van het strand, elkaar, tequila en heel veel ‘stil water’. Na het feest was er een After-party, een poolparty. We zaten met 18 man (en vrouw ) in een taxibusje wat geschikt was voor maar acht personen. We reden zingend naar het huis. Mijn man en ik besloten gelijk naar bed gegaan, we konden nog net de ‘trash your weddingdress’ van mijn zusje zien, ze sprong in haar trouwjurk in het zwembad. We vielen direct als een blok in slaap, deze dag leek wel een droom…
De panter, de piramide en prachtige plekjes
Na de bruiloft zijn we de toerist gaan uithangen. We zijn samen met mijn ouders met een boot naar het prachtige eiland Cozumel gevaren, waar we een auto hadden gehuurd, namelijk de Mexican Ferrari ( lees: een Volkswagen kever). We heen een roadtrip over het eiland gemaakt. Nacho’s eten op een strandbedje in de hippe beachclub San Fransisco ( op een bedje hangend eten is blijkbaar heeel hip, al geef ik de voorkeur aan een ‘gewone’ stoel). De ruïne van El Cedral bekeken ( bleek een klein stenen gebouwtje te zijn, ik had er nogal wat van verwacht van dit door de Maya gebouwd exemplaar, maar t was niet voor niets een ruïne). We reden ook naar een prachtig strand aan de Caribische zee, waar we zwommen in prachtig blauw water. De dag sloten we af in stijl, tijdens de carnaval optocht. Wat een gezelligheid, pracht en praal. Dansende kinderen, mannen en vrouwen. De één zag er nog mooier versierd uit dan de ander. Ze gooiden snoep en parelkettingen naar ons vanaf de versierde wagens. Ik had de piramide van chichenitza op mijn verlanglijstje staan om te gaan bezichtigingen. De roadtrip naar Chincenitza was al een bijzondere ervaring op zich. We reden op een weg door uitgestrekt bosgebied toen ineens een panter onze weg kruisten. Hij was snel, maar ik heb gewoon een wilde panter gezien. Die borden langs de weg staan er dus niet voor niets. Even later fietste er gewoon een Mexicaan op een fiets langs diezelfde weg, hoe bizar is dat!? Blijkbaar woonde er in de bossen mensen die kilometers fiets voor water. Naast het indrukwekkend bezoek aan chichenitza zijn we ook naar de cenotes geweest. Een prachtig natuurverschijnsel van ondergrondse of oppervlakkige waterbronnen in grotten. Daar heb ik gezwommen in een grot waarvan het water 50 meter diep is. Ik heb ook de sprong gewaagt om van een rots de diepte in te duiken ( naja, duiken kan ik niet, dus sprong ik). Ik vond het een bijzondere ervaring om te zwemmen in zo’n diepe grot.
Once upon a time..
Ik was in eerste instantie wat sceptisch toen ik hoorde dat mijn zusje in het buitenland wilde gaan trouwen, maar ik ben blij dat ik samen met mijn man ben gegaan. Het was als een vijfde honeymoon voor ons ( wij zijn binnenkort vijf jaar getrouwd). Onze dochter Abigaïl is tijdens onze reis in Nederland gebleven, bij familie. Ze heeft het heel goed gehad en wij daardoor ook. De reis en het verblijf in Mexico vond ik een mooie ervaring, de natuur is prachtig , de cultuur indrukwekkend, het eten vind ik heerlijk en het klimaat fantastisch. Heel even voelde ik me beter, had ik meer energie en alle tijd van de wereld. Al lijkt het nu ik schrijf ( in Nederland, koud, regen en alles in weer up and running) alsof ik een sprookje beleefde… once upon a time in Mexico.
Veel liefs,
Daphne Véronique
